بومگردی لولو القیس  
بومگردی جدید جزیره کیش در قطعه زمینی به مساحت 884 مترمربع و در بافت قدیمی و محلی منطقه سفین واقع شده است. این بومگردی  با الهام از نام جزیره کیش که " نگین خلیج فارس " شناخته می شود، "لولو القیس" نامیده شده که به معنای مروارید کیش می باشد. 
بومگردی لولو القیس به عنوان یک اقامتگاه برای مسافرانی است که به جزیره زیبای کیش سفر می کنند و تمایل دارند در میان مردم محلی حضور یابند و با فرهنگ و سنت آن ها آشنا شوند. این اقامتگاه در محله عرب ها با معماری بومی زیبای جنوب ایران پایه گذاری شده است و تلاش می کند علاوه بر همزیستی با همسایگان خود، نقش نماد جدیدی برای این منطقه بومی نشین را نیز ایفا کند. 
این ساختمان در دو طبقه طراحی شده و دارای 7 اتاق مجهز مستر برای اقامت مسافران می باشد. بیشتر خدمات این مجموعه در طبقه همکف واقع شده و دو اتاق ویژه در طبقه اول قرار دارند. همچنین یک آشپزخانه برای آماده سازی و پخت غذا، یک رستوران و کافه عربی و بومی، شربتخانه، فروشگاه لباس بومی عربی و یک خشکشویی اختصاصی از دیگر امکانات این مجموعه بومگردی می باشد. اتاق مدیریت، اتاق تأسیسات و انبار، دو پارکینگ برای مدیر و میهمانان، یک فضای نشیمن نیمه باز به منظور تجمع میهمانان، خوابگاه حراست بومگردی نیز در این پروژه در نظر گرفته شده است. 
معماری این بومگردی برگرفته از معماری ساده، کوتاه مرتبه، بی آلایش و با شیوه بومی در جنوب ایران است که پاسخگویی به نیاز اقامت کنندگان و حفظ اصالت بستر طرح را به عنوان دو اصل مهم در نظر دارد. بنابراین، طرح مفهومی بنا با حیاط مرکزی که سابقه طولانی در معماری جنوب ایران و کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس دارد، اساس شکل گیری این پروژه است. چیدمان اتاق ها و بخش های خدماتی پیرامون دو حیاط مرکزی در نظر گرفته شده است. در بخش های اقامتی بومگردی، برای حفظ محرمیت و آرامش اقامت کنندگان، معماری درونگرا و در بخش های خدماتی که به شهروندان نیز خدمات ارائه می کند، معماری برونگرا پیشنهاد شده است. تمامی اتاق ها از درون حیاط مرکزی شماره 1 ارتباط دارند که این یک حیاط نیمه خصوصی برای میهمانان به حساب می آید.  بخش رستوران، کافه، شربتخانه و فروشگاه لباس عربی در حیاط شماره 2 قرار دارند که با جداره شفاف رو به شهر، شهروندان را برای دریافت خدمات دعوت می کنند. همچنین حیاط شماره 2 که با یک جداره مشبک نیمه شفاف از حیاط شماره 1 جدا شده است، به عنوان فضای خدمات رسانی باز رستوران و شربتخانه و به منظور پذیرایی از شهروندان اختصاص یافته است. 
دو بادگیر با معماری مدرن که از بادگیرهای کوتاه مرتبه مکعبی سنتی جنوب ایران الهام گرفته شده بر روی رستوران و یکی از اتاق های اقامتی قرار دارد و علاوه بر امکان ورود نور، به تهویه هوا نیز کمک می کند. این دو بادگیر به عنوان تابلو بومگردی و یک نشانه عمل می کنند که از فاصله دور، امکان تشخیص به عنوان یک نشانه شهری را فراهم می کند. در میان حیاط مرکزی، با الهام از معماری سنتی نواحی جنوبی و مرکزی ایران، یک حوض بزرگ آب قرار دارد که به منظور تلطیف هوای درون حیاط و ایجاد حس سرزندگی، در کنار دو درخت نخل بزرگ که وظیفه سایه اندازی بر حیاط شماره 2 را دارند در نظر گرفته شده است. در ضلع شمالی حیاط شماره 2، یک فضای نیمه باز برای تجمع و نشیمن میهمانان اقامتگاه بومگردی تعبیه شده تا در فصل پاییز و بهار و زمستان، بتوانند از فضای زیبای حیاط لذت ببرند. سایه اندازی در این پروژه یکی از نکات کلیدی طرح مفهومی است. به همین منظور، تمامی فضاهای بومگردی از طریق یک راهرو نیمه باز به یک دیگر متصل شده اند تا کاربران در فصول گرم، در زیر سایه این کریدورها رفت و آمد کنند.
نمای ساختمان با مصالح نانوسیمگل پوشانده می شود و در هماهنگی کامل با قوانین شهری و بافت ساختمان های همسایه قرار دارد تا به عنوان عضو جدید از این بافت سنتی، دست دوستی و همزیستی به همسایگان بدهد. ترکیب دو رنگ کاهگل در دیوارهای خارجی و قهوه ای تیره در بادگیر و ورودی های بومگردی، در کنار قاب های پنجره و درب های آکاردئونی چوبی، تنوع و جذابیت این طرح را دو چندان می کند.